Hayat

        Karakalem çizdiğim resimler gibi bu hayat. En renkli düşlerin bile siyah beyaz bırakılıyor, gök kuşağındaki renklere sahip olsan da kağıtlar renk tutmuyor. Konusu olmayan bir film adeta, sahne yalan, roller yalan, oyuncular yalan. Milyarlarca sözcük kullanırsın; ya boşluğa çarpar kalır, için burulur, ya bumerang gibi döner seni vurur. “Ne gereksiz bir yerdeymiş bu dil” dersin, dil beyinde olsun da; beyin yalansız dile gelsin istersin. Usul usul işler adamın ciğerine bu hayat sevgileri, mutlulukları, acıları, çileleri, bir sabah uyandığında her şey değişecekmişçesine gerçekçi, kuru bir dala su yürüyüp canlandırmasını umacakmışçasına da afaki. 

Yazı ve Çizim : Hakan POLAT