SusuYorum İnsana.

        Tüm yalnızlıkların anlaşılamayan çetrefilli bir dili vardır. Kimi zaman damağına yağ sarmış gibi peltek;  kimi zamansa arkasından kovalayan varmışçasına seri bir kendi kendine sözleşmeler zinciridir. Kıramazsın bir türlü o zincirleri.  Onu bilir onu söylerim hep; etraflıca düşünceler içerisinde etrafsız kalmışlığın gizli, bazense yarı açık hapsindesindir.  Bulanık zihninle su üstünde fal bakarsın, hoş; kalbinde karışıktır ya o ara zihin ne yapsın, su ne göstersin.

        Yeter ulan artık. Görsene gerçekleri, topla kendini, bak bana. Senin için düşünüp, senin için çabalıyorum. Aklım da, kalbim de didik didik oldu.  Sıkıldım lan artık öfff kalk üzerimden. Ne o öyle karabasan gibi çöktün.   Bana beni resmet diyordun hani bir aralar hatırlar mısın? Ruhunu göremediğim birinin çehresini nasıl çizerim, gözlerine nasıl bir anlam yüklerim. Vaktin bol, korkma be oğlum, nefes al nefes kilitleme kendini dışarıya.

        Tanrım, ben hep böyle miydim? Sıkıldım artık… Kibrim yoruyor beni, merhametimse şüphe ve endişelerimle üzerine ağ örülmüş durumda. Uzaklaşıyorum Tanrım, kendimden ve senden ve sebepsizce bir etrafsızlık sarıyor ruhumu ve dilim özümü kırbaçlayan Caferi bir yargıç gibi. Kavrayabilmek için inanmak istiyorum ancak kavranılamaz cisimsizlikler içerisindeyim. Bu benim yazgım mı?

        Umutsuzluklarıma ve mutsuzluklarıma karşı koyabiliyorsam en umutsuz anlarımda, zift gibi karanlık bir gecede çıkıp geliveren ve anlamsızlıkların yalnızlığında beni eziveren; biliyorum ki bir çıkış da var aslında bu karşı duruşla beni aydınlığa götüren. Rastlantısal yaşanmışlıklarımda bile kendimle konuşan ben, kendime cevap veren ayrı bir sen, ben… Sevincim, çığlıklarım…

        Bütün kötülükler çevremde kahkahalarını atıyor ve bir zarın içine hapsolmuş embriyo gibiyim. Cevaplarını bulamadığım sorularım, bir türlü anahtar uyduramadığım kapılarım var ha bir de en yakın sırdaşım sen…Ben… YazıYorum, ÇiziYorum, KonuşuYorum, SusuYorum hepsi ayrı bir bozgun, yenilgi. İyi ki doğdun diyorum sana… Bana.. Ama her şeye rağmen susuyorum insana…

10 Temmuz 2012-07-11

Hakan POLAT

Fotoğraf : Denis Buchel